Bir efsaneyi kaybettik. Bazen ölümsüz gibi gelirdi bana Muhammed Ali, ama değilmiş. Büyük bir efsaneydi, hakikaten efsaneydi. Yeni nesil çok bilmez eminim. Bizler bile sonlarından yakaladık. Ama iyi ki yakaladık. Gerçek bir karakterin, gerçek bir efsanenin ne olduğunu görmüş olduk. Sağ ol büyük adam.
Ne denirin bilinmediği bir yazıya başlıyorum yine. Ama bu kez sözü fazla uzatmadan, çok daha büyük sözlere bırakacağım bu sayfayı. Her ne kadar dilimin dönmesi zor olsa da, her ne kadar bu sözlerin hak ettiği yerin, yerin çok üstünde olduğunu bilsem de…
Tüm zamanların en iyi boksörü unvanına sahip, dünya ağırsıklet boks şampiyonu Muhammed Ali, sadece bu kadar da değil aynı zamanda sözlerinden ders çıkarılması gereken bir sporcu. Sözleri bir aforizmalar kitabında toplanmalı bence. İleride nesillerin bakıp, sporcu denen kimselerin sadece makina gibi çalışan et ve kas yığını olmaması gerektiğini anlasınlar.
Muhammed Ali’nin Sözleri;
Seni tüketen, önündeki tırmanılacak dağlar değil, ayakkabındaki çakıl taşıdır.
—
Ben bir dövüşçüyüm. Göze göz karşılığa inanırım. Öteki yanağımı çevirmem. Karşılık vermeyen adama saygı duymam. Köpeğimi öldürürsen, kedini saklasan iyi edersin.
İşte en sevdiğim sözlerinden biri de bu söz. Öteki yanağımı çevirmem!
—
Sana ne kadar iyi olduğumu göstereceğim!
—
Kelebek gibi uçarım, arı gibi sokarım.
—
Ben en iyisiyim. Bunu gözlerimle görmeden önce de söylüyordum. Sakın bana şu işi yapamazsın demeyin. Olanaksız olduğunu anlatmayın. En iyisi olmadığımı söylemeyin. Ben en iyinin de iyisiyim.
—
O kadar hızlıyım ki, odamda ışığı söndürmeye kalktığımda, ışık sönmeden oturduğum yere dönebiliyorum.
—
Rüyalarınızı gerçekleştirmenin en iyi yolu uyanmaktır.
—
Ben boksun Elvis’iyim.
—
Şampiyon olduğum zaman, eski kot pantolonumu üzerime geçirip, eski bir şapka takıp, sakal bırakarak, beni kimsenin tanımadığı bir kasabanın sokaklarında yürüyüşe çıkacağım ve beni, sadece ben olduğum için sevecek bir insan bulana kadarda yürüyeceğim. Bulduğumda da onu 1 milyon dolarlık arazime tepeden bakan 250 bin dolarlık evime götürüp, Cadillac arabalarımı, havanın yağmurlu olduğu günlerde kullandığım kapalı havuzumu göstereceğim ve ona “İşte bunların hepsi senin, çünkü beni ben olduğum için seviyorsun” diyeceğim.
—
Sporda başarı çalışmaktan öte istemekle olur.
—
Şampiyonlar salonlardan çıkmaz. Şampiyonlar içlerinde tutku, hayal ve amaç olan insanlardan çıkar.
—
Çalışmanın her saniyesinde nefret ediyordum fakat kendime hep “Dayan!” diyordum. Bugün çalışacağım ve ömrümün sonuna kadar bir şampiyon olarak yaşayacağım.
—
Önyargı karanlıkta kalmış olmaktan kaynaklanır. Gün ışığı onu arındırır.
—
Zevk mutluluk demek değildir. İnsanı takip eden gölgeden öte hiçbir önemi yoktur.
—
Keşke insanlar herkesi, beni sevdikleri gibi sevselerdi. Dünya çok daha güzel bir yer olurdu.
—
Şampiyonluğu rüyanda bile görüyorsan uyan ve hemen özür dile…
—
Louisville’de insanlar hala pis zenci diye çağırılıp köpek muamelesi görüyorken ve en basit haklarından bile mahrumken benden üzerime bir üniforma geçirip 10000 mil ötedeki bir ülkede bomba atıp kurşun sıkmamı nasıl beklerler? Hayır, 10000 mil öteye gidip beyaz köle efendilerinin beyaz olmayan başka bir millet üzerine baskı kurmalarına, onları öldürmelerine, evlerini yakmalarına yardımcı olmayacağım. Gün böyle kötü işlerin sona ermesinin günüdür. Böyle bir tavır içinde bulunmanın bana milyonlarca dolara mal olacağını söylediler. Ama daha önce de söyledim ve yine söylüyorum. Benim halkımın gerçek düşmanı burada, Amerika’da. Kendi özgürlüğü, kendi adaleti ve eşitlik için savaşan o insanları köleleştirmede kullanılan bir maşa olmayacağım. Dinimi, halkımı ve kendimi küçük düşüremem. Eğer bu savaşın benim 22 milyonluk halkıma özgürlük ve eşitlik getireceğini düşünseydim kendim gidip orduya katılırdım. Kendi inandığım değerler için direniyorum. Kaybedecek hiçbir şeyim yok. Beni hapse atacaklarmış, ne olmuş sanki? Zaten 400 yıldır hapisteyiz.
—
Gencim, yakışıklıyım, hızlıyım, sevimliyim ve yenilmezim!
—
Evde iyi biriyim ama dünyanın bunu bilmesini istemem. Anladığım kadarıyla alçakgönüllü insanların önü pek açık olmuyor.
—
Ben Amerika’yım. Tanımadığınız yönüyüm onun. Alışın bana. Siyah, özgüvenli, kendinden emin… Benim adım bu, sizin değil. Benim dinim sizin değil. Benim amaçlarım sizin değil. Alışın bana.
—
Alt tarafı bir iş işte bu, otlar büyür, kuşlar uçar, dalgalar kumları yalar. Bende insanları döverim.
—
Bir de ikiz kuleler saldırılarından sonra CNN muhabirinin sorduğu soruya verdiği muhteşem cevap var;
CNN muhabiri: Sayın Muhammed Ali, bu dehşetin meydana gelmesine sebep olan teröristlerle aynı dinin bir mensubu olarak neler hissediyorsunuz?
Muhammed Ali: Siz (!) Hitler ile aynı dini paylaşan bir mensup olarak neler hissediyorsanız aynısını.
Böylesine güzel bir cevap böylesine güzel bir zekâ, aşağılık bir şekilde din tarafından vurmaya çalışan CNN muhabiri, diğer yanda Muhammed Ali’nin ince zekâ ürünü cevabı. Ama anlayan olmuş mudur? Sanmıyorum. Her daim din kullananların, ırkçı kesimin anlaması oldukça güç bir incelik. Bu incelikten sonra kırık bir buruna sahip olmalıydı. Peki, tamam şiddet yanlısıyım oldu mu? Böylelerine karşı içimden başka bir şey gelmiyor kimi zaman, hatta çoğu zaman!
Bu kadar büyük bir boksör vardı ama yıllarca bize Rocky’yi en büyük olarak gösterdiler. En yenilmez en iyi oydu hatırlarsanız. Apollo Creed’i bile dövmüştü hatırladınız mı? Herkesi yenmişti Rocky. Bize gösterilen buydu işte en yenilmez en birinci olacaksan eğer beyaz olacaksın, Hristiyan olacaksın, sistemin istediği bir adam olacaksın, kabul edilebilir derecede düşünecek ve isyan edeceksin. İstenilen buydu. Muhammed Ali’nin öyle bir filmi olamazdı asla. Çünkü Muhammed Ali tüm dünyanın terörist gibi gördüğü bir dine inanıyordu, Muhammed Ali siyahiydi, Muhammed Ali sözünün her zaman arkasında, doğru ve dürüst bir insandı. Muhammed Ali gerçekti. Bize sunulan holivud saçmalıkları ise sadece yalanlar zincirinden bir halkaydı. Muhammed Ali’nin tek bir yumruğu ile kopup, yok olurdu. Çünkü Muhammed Ali, Muhammed Ali’ydi.
Efsaneler hiç bir zaman ölmez.
Güle güle büyük insan…
Muhammed Ali
